تحرک در رختخواب در بیماران سرطانی
سرطان و درمان آن می تواند به طور قابل توجهی بر توانایی های بدنی بیمار از جمله تحرک او تأثیر بگذارد. این به توانایی حرکت در رختخواب به طور مستقل، انجام اعمالی مانند چرخش، نشستن و انتقال به حالت نشسته در لبه تخت اشاره دارد.
حفظ تحرک به چند دلیل حیاتی است:
- استقلال را حفظ می کند: به بیماران اجازه می دهد تا فعالیت های خودمراقبتی اولیه مانند استفاده از حمام، لباس پوشیدن و غذا خوردن را انجام دهند و به احساس وقار و کنترل کمک می کند.
- عوارض را کاهش می دهد: تحرک محدود خطر آسیب های فشاری، ذات الریه و لخته شدن خون را افزایش می دهد.
- سلامت جسمی و روانی را بهبود می بخشد: حفظ حرکت باعث بهبود خواب، گردش خون و قدرت عضلانی می شود و در عین حال خستگی و افسردگی را نیز کاهش می دهد.
عوامل موثر بر تحرک در رختخواب در بیماران سرطانی
عوامل متعددی می توانند در کاهش تحرک در بیماران سرطانی نقش داشته باشند، از جمله:
نوع و مرحله سرطان: سرطانهایی که بر استخوانها، ماهیچهها یا سیستم عصبی تأثیر میگذارند میتوانند مستقیماً بر تحرک تأثیر بگذارند.
عوارض جانبی درمان: جراحی، شیمیدرمانی و پرتودرمانی میتوانند باعث خستگی، درد، ضعف، نوروپاتی و مشکلات تعادلی شوند و مانع حرکت شوند.
عوامل روانی: افسردگی، اضطراب و ترس از افتادن می تواند انگیزه و توانایی حرکت را بیشتر محدود کند.
شرایط پزشکی از قبل موجود: آرتریت، پوکی استخوان و سایر شرایط مزمن می توانند محدودیت های حرکتی را بدتر کنند.
چالش های حفظ تحرک در رختخواب
بیماران سرطانی در حفظ تحرک با چالش های مختلفی روبرو هستند، از جمله:
درد: درد در محل تومور یا عوارض جانبی درمان می تواند حرکت را ناخوشایند و دشوار کند.
خستگی: سرطان و درمان آن می تواند باعث خستگی قابل توجهی شود و حتی کارهای ساده مانند چرخیدن در رختخواب را خسته کننده کند.
ضعف: ضعف عضلانی ناشی از سرطان یا درمان میتواند بر توانایی بیمار برای بالا بردن، غلت زدن یا انتقال به موقعیتهای دیگر تأثیر بگذارد.
مشکلات تعادل: شیمی درمانی یا نوروپاتی می تواند بر تعادل تأثیر بگذارد، خطر سقوط را افزایش داده و اعتماد به نفس حرکتی را مختل کند.
محیط بیمارستان: تختهای بیمارستانی ممکن است در مقایسه با تختهای خانگی بلندتر و سختتر مانور دهند و جابهجایی و جابجایی را چالشبرانگیزتر کند.
راهکارهایی برای بهبود تحرک
علیرغم چالش ها، استراتژی های مختلف می تواند به بیماران سرطانی کمک کند تا تحرک تخت را بهبود بخشند و حفظ کنند:
1. فیزیوتراپی:
فیزیوتراپیست ها می توانند نیازها و محدودیت های فردی بیمار را ارزیابی کنند و یک برنامه ورزشی شخصی سازی شده برای بهبود قدرت، انعطاف پذیری، تعادل و هماهنگی ایجاد کنند.آنها می توانند تکنیک های ایمن و موثر برای انتقال، چرخاندن و داخل و خارج شدن از رختخواب را آموزش دهند. تمرینات را می توان متناسب با تحمل بیمار تنظیم کرد و با بهبود قدرت و استقامت به تدریج پیشرفت کرد.
شروع هر چه زودتر مداخلات فیزیوتراپی برای بیماران سرطانی و تحرک در طول درمان می تواند به پیشگیری از عوارض و بهبود سریعتر کمک کند.
2. دستگاه های کمکی:
میله های دستگیره: در نزدیکی تخت و در حمام نصب می شوند و برای نشستن و برخاستن از تخت یا انتقال به صندلی پشتیبانی می کنند.
تخته های انتقال: این تخته های صاف به بیماران کمک می کند تا با خیال راحت از تخت به صندلی چرخدار یا صندلی بلغزند.
نرده های تخت: آنها برای داخل و خارج شدن از رختخواب پشتیبانی می کنند و همچنین می توانند احساس امنیت را ایجاد کنند.
3. اصلاحات محیطی:
بالا بردن ارتفاع تخت: این کار میتواند راحتتر به داخل و خارج از تخت بنشیند، مخصوصاً برای بیمارانی که ضعف اندام تحتانی دارند.
استفاده از میز کنار تخت: سطح ثابتی را برای حمایت در حین جابجایی یا دستیابی به اشیا فراهم می کند.
اطمینان از نور کافی: نور خوب به جلوگیری از سقوط کمک می کند و حرکت ایمن را در شب افزایش می دهد.
پوشیدن جوراب یا دمپایی ضد لغزش: خطر لیز خوردن و افتادن هنگام بیرون آمدن از تخت را کاهش می دهد.
4. مدیریت درد:
مدیریت موثر درد برای بهبود تحرک و اجازه دادن به بیماران برای شرکت در تمرینات فیزیوتراپی بسیار مهم است. این ممکن است شامل داروها، درمان های مکمل مانند ماساژ یا طب سوزنی و تکنیک های آرام سازی باشد.
5. حمایت روانی:
پرداختن به اضطراب، افسردگی و ترس از افتادن می تواند انگیزه و تمایل به شرکت در تمرینات حرکتی را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد.
درمان فردی یا گروهی، تکنیک های آرام سازی و گروه های حمایتی می تواند مفید باشد.
