تغذیه در بیماران مبتلا به سرطان نقش مهمی در مدیریت این بیماری دارد و بر نتایج درمان، کیفیت زندگی و پیش آگهی کلی تأثیر می گذارد.
رابطه بین تغذیه و سرطان پیچیده است و شامل عوامل مختلفی مانند نوع و مرحله سرطان، روشهای درمان، تغییرات متابولیک و ترجیحات غذایی فردی است. میدهد.
بیشتر بخوانید : ورزش و سرطان
تغذیه در بیماران مبتلا به سرطان
پروتئین: مصرف پروتئین کافی برای حمایت از عملکرد سیستم ایمنی، حفظ توده بدون چربی بدن و کمک به ترمیم بافت، به ویژه در طول درمان سرطان ضروری است. منابع پروتئین با کیفیت بالا عبارتند از: گوشت بدون چربی، مرغ، ماهی، تخم مرغ، محصولات لبنی، حبوبات، آجیل و دانه ها.
کربوهیدرات ها: کربوهیدرات های پیچیده از غلات کامل، میوه ها، سبزیجات و حبوبات انرژی پایدار و مواد مغذی ضروری را فراهم می کنند. با این حال، بیماران سرطانی ممکن است دچار عدم تحمل کربوهیدرات یا تغییر متابولیسم گلوکز شوند که نیاز به مدیریت کربوهیدرات فردی دارد.
چربی ها: چربی های سالم از منابعی مانند آووکادو، آجیل، دانه ها، روغن زیتون و ماهی های چرب برای سلامت کلی مفید هستند و ممکن است به کاهش التهاب کمک کنند. با این حال، به دلیل تأثیر منفی بالقوه آنها بر سلامت قلب و عروق، باید از مصرف بیش از حد چربی های اشباع شده و ترانس اجتناب شود.
ویتامین ها: مصرف کافی ویتامین ها، به ویژه آنتی اکسیدان هایی مانند ویتامین C، E و بتاکاروتن، ممکن است به کاهش استرس اکسیداتیو و حمایت از عملکرد سیستم ایمنی کمک کند. با این حال، مصرف بیش از حد ویتامینهای خاص در طول درمان سرطان ممکن است با نتایج درمان تداخل داشته باشد و باید با احتیاط برخورد کرد.
مواد معدنی: حفظ سطوح بهینه مواد معدنی مانند آهن، روی، سلنیوم و کلسیم برای عملکرد سیستم ایمنی، سلامت استخوان و سلامت کلی مهم است. برخی از درمانهای سرطان ممکن است منجر به کمبود مواد معدنی شود که نیاز به مکمل تحت نظارت پزشکی دارد.
چالش های تغذیه ای در بیماران سرطانی
سوءتغذیه: بیماران سرطانی به دلیل عواملی مانند کاهش اشتها، خستگی ناشی از سرطان، تغییر ادراک چشایی، تهوع، استفراغ و علائم گوارشی در معرض افزایش خطر سوء تغذیه قرار دارند. سوءتغذیه می تواند تحمل درمان را به خطر بیندازد، حساسیت به عفونت ها را افزایش دهد، بهبود زخم را به تاخیر بیندازد و بر کیفیت زندگی تأثیر منفی بگذارد.
کاهش وزن: کاهش وزن ناخواسته، که اغلب با تحلیل عضلانی همراه است، یک نگرانی رایج در بیماران سرطانی، به ویژه آنهایی است که بیماری پیشرفته دارند. کاهش وزن سریع می تواند کمبودهای تغذیه ای را تشدید کند، سیستم ایمنی را تضعیف کند و پاسخ درمانی را مختل کند. راهبردهای مقابله با کاهش وزن ممکن است شامل مشاوره غذایی، مکمل های غذایی خوراکی و محرک های اشتها باشد.
جذب مواد مغذی: برخی سرطانها و درمانهای سرطان میتوانند جذب مواد مغذی و متابولیسم را مختل کنند و منجر به کمبود ویتامینها، مواد معدنی و درشت مغذیها شوند. به عنوان مثال، سرطان های دستگاه گوارش یا درمان هایی مانند شیمی درمانی و پرتودرمانی ممکن است بر دستگاه گوارش تأثیر بگذارد و جذب مواد مغذی را کاهش دهد. کمبود مواد مغذی باید به سرعت شناسایی و از طریق اصلاح رژیم غذایی و مکملسازی مدیریت شود.
مداخلات حمایتی
برنامه های تغذیه فردی: بیماران سرطانی به برنامه های تغذیه ای فردی نیاز دارند که متناسب با نیازها، ترجیحات، رژیم درمانی و وضعیت تغذیه آنها باشد. یک متخصص تغذیه ثبت شده می تواند نیازهای تغذیه ای را ارزیابی کند، توصیه های غذایی ارائه دهد و وضعیت تغذیه را در طول سفر سرطان بررسی کند.
مکملهای غذایی خوراکی: مکملهای غذایی خوراکی (ONS) غنیشده با پروتئین، کالری، ویتامینها و مواد معدنی میتوانند به رفع نیازهای تغذیهای و کاهش سوء تغذیه در بیماران سرطانی کمک کنند. ONS باید به عنوان مکمل به وعده های غذایی و میان وعده های معمولی استفاده شود، به ویژه برای بیمارانی که اشتهای ضعیفی دارند یا در مصرف خوراکی مواد مغذی کافی مشکل دارند.
تغذیه داخلی و تزریقی: در مواردی که مصرف خوراکی کافی نیست یا امکان پذیر نیست، تغذیه روده ای (تغذیه لوله ای) یا تغذیه تزریقی (تغذیه داخل وریدی) ممکن است برای تامین مواد مغذی ضروری و حفظ وضعیت تغذیه ضروری باشد. این مداخلات برای بیماران مبتلا به سوء تغذیه شدید یا اختلال عملکرد دستگاه گوارش در نظر گرفته شده است و نیاز به نظارت دقیق توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی دارد.