تومورهای مثانه تومورهای غیرطبیعی هستند که در داخل مثانه، یک کیسه عضلانی در لگن تحتانی شما که مسئول ذخیره ادرار است، ایجاد می شوند. این توده ها می توانند خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) باشند. در حالی که هر دو نوع نیاز به مراقبت پزشکی دارند، درک تفاوت بین آنها و ویژگی های آنها بسیار مهم است.
بیشتر بخوانید : تومورهای کبدی و نقش فیزیوتراپی در توانبخشی آن ها
انواع تومورهای مثانه
تومورهای خوش خیم مثانه:
این تومورها عموماً به کندی رشد می کنند و به سایر قسمت های بدن گسترش نمی یابند. آنها معمولا کمتر از تومورهای بدخیم نگران کننده هستند. برخی از انواع رایج تومورهای خوش خیم مثانه عبارتند از:
- فیبروم ها: این فیبروم ها از بافت همبند داخل دیواره مثانه به وجود می آیند.
- همانژیوم: از مجموعه ای از رگ های خونی در دیواره مثانه تشکیل شده است.
- پاپیلوم های معکوس: روی پوشش داخلی مثانه با سطح صاف ایجاد می شود.
- لیومیوم: در لایه ماهیچه ای دیواره مثانه منشا می گیرند.
- لیپوم ها: از سلول های چربی اطراف مثانه ایجاد می شوند.
- نوروفیبروم ها: از بافت عصبی در مثانه ایجاد می شود.
- پاپیلوم ها: از یوروتلیوم، سلول های پوشاننده مثانه و مجاری ادراری رشد می کنند. اینها گاهی اوقات می توانند سرطانی شوند.
تومورهای بدخیم مثانه (سرطان مثانه):
سرطان مثانه شایع ترین نوع تومور بدخیم مثانه است. زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های غیرطبیعی در یوروتلیوم به‌طور غیرقابل کنترلی تکثیر می‌شوند و تومور ایجاد می‌کنند. این تومورها می توانند به بافت های عمیق تر مثانه حمله کنند و به طور بالقوه به سایر اندام ها گسترش یابند.
علل و عوامل خطر تومورهای مثانه
علت دقیق تومورهای مثانه ناشناخته است، اما عوامل متعددی می‌توانند خطر شما را افزایش دهند:
سیگار کشیدن: سیگار بزرگترین عامل خطر سرطان مثانه است. مواد شیمیایی موجود در دود سیگار پوشش مثانه را تحریک می کند و به رشد غیر طبیعی سلول کمک می کند.
قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی : قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی مانند آمین های معطر (موجود در رنگ ها، پلاستیک ها و لاستیک)، آرسنیک و رنگ های موی خاص می تواند این خطر را افزایش دهد.
التهاب مزمن مثانه: شرایطی مانند عفونت های مکرر دستگاه ادراری یا سنگ های مثانه می تواند پوشش مثانه را تحریک کرده و خطر را افزایش دهد.
سابقه شخصی سرطان: اگر در گذشته سرطان مثانه داشته اید، احتمال عود آن بیشتر است.
سابقه خانوادگی: داشتن یکی از بستگان نزدیک مبتلا به سرطان مثانه خطر ابتلا به سرطان مثانه را کمی افزایش می دهد.
سن: سرطان مثانه در افراد مسن شایع تر است و میانگین سن تشخیص آن حدود 70 سال است.
علائم تومورهای مثانه
تومور های مثانه گاهی اوقات می توانند بدون علائم قابل توجه ظاهر شوند، به ویژه در مراحل اولیه. با این حال، برخی از علائم رایج که باید از آنها آگاه بود عبارتند از:
- خون در ادرار (هماچوری): این شایع ترین علامت است و می تواند از خون قابل مشاهده تا مقادیر میکروسکوپی که فقط از طریق آزمایش ادرار تشخیص داده می شود، متغیر باشد.
- تکرر ادرار (فوریت): ممکن است احساس نیاز مکرر به ادرار کردن داشته باشید، حتی اگر زیاد ادرار نکرده باشید.
- ادرار دردناک (دیسوریا): ممکن است احساس سوزش یا ناراحتی در هنگام ادرار وجود داشته باشد.
- درد لگن: ممکن است در ناحیه پایین شکم یا لگن خود احساس درد کنید.
- احتباس ادرار: مشکل در تخلیه کامل مثانه.
فیزیوتراپی برای بیماران مبتلا به سرطان مثانه
سرطان مثانه یک بدخیمی شایع اورولوژی است. در حالی که درمان بر ریشه کنی تومور متمرکز است، بیماران اغلب عوارض جانبی را تجربه می کنند که به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی آنها تأثیر می گذارد. اینجاست که فیزیوتراپی، به ویژه فیزیوتراپی کف لگن، وارد عمل می شود.
فیزیوتراپی نقش مهمی در هر دو حالت پیش از درمان (قبل از درمان) و توانبخشی (بعد از درمان) برای بیماران مبتلا به تومورهای مثانه دارد. در اینجا به تفصیل توضیح داده شده است که چگونه فیزیوتراپی می تواند برای بیماران مبتلا به تومورهای مثانه مفید باشد:
فواید فیزیوتراپی
بهبود عملکرد عضلات کف لگن: کنترل مثانه به شدت به عضلات کف لگن متکی است. درمان سرطان، به‌ویژه جراحی و پرتودرمانی، می‌تواند این ماهیچه‌ها را ضعیف کند و منجر به بی‌اختیاری ادرار (نشت) و فوریت (نیاز ناگهانی به ادرار) شود. یک فیزیوتراپیست می تواند قدرت کف لگن را ارزیابی کند و یک برنامه ورزشی شخصی طراحی کند که شامل تمرینات کگل و تکنیک های دیگر برای تقویت و بهبود هماهنگی این عضلات است که منجر به کنترل بهتر مثانه می شود.
کاهش درد و ناراحتی: درد لگن می تواند یکی از عوارض جانبی شایع سرطان مثانه و درمان آن باشد. فیزیوتراپی می‌تواند از طریق تکنیک‌های درمان دستی مانند تحرک بافت نرم و رهاسازی میوفاشیال برای بهبود گردش خون، کاهش تنش عضلانی و کاهش درد، این مشکل را برطرف کند.
افزایش تخلیه لنفاوی: جراحی می تواند سیستم لنفاوی را مختل کند که می تواند منجر به تورم و درد شود. تکنیک های فیزیوتراپی مانند تخلیه لنفاوی دستی می تواند به بهبود جریان لنفاوی، کاهش تورم و بهبودی کمک کند.
آمادگی برای جراحی: تمرینات عضلات کف لگن قبل از جراحی می‌تواند قدرت و عملکرد پایه را بهبود بخشد و منجر به بهبودی سریع‌تر و نتایج بهتر بعد از جراحی شود.
مدیریت خستگی: سرطان و درمان آن می تواند باعث خستگی قابل توجهی شود. فیزیوتراپیست ها می توانند برای بهبود تناسب اندام کلی و کاهش خستگی برنامه ورزشی متناسب با سطح تحمل بیمار طراحی کنند.
بهبود کیفیت زندگی: با رفع بی اختیاری ادرار، درد و سایر محدودیت های فیزیکی، فیزیوتراپی می تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشد.
