تومور های نخاعی تومورهای غیرطبیعی هستند که در داخل یا اطراف نخاع ایجاد می شوند. این تومورها می توانند خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) باشند و می توانند عملکرد طبیعی نخاع را مختل کنند و منجر به طیف وسیعی از علائم شوند. درک تومور های نخاعی به دلیل تأثیر پیچیده آنها بر سیستم عصبی و پتانسیل آنها برای تأثیر قابل توجهی بر تحرک و کیفیت زندگی ضروری است. تشخیص و درمان به موقع بسیار مهم است، زیرا این تومورها، صرف نظر از خوش خیم یا بدخیم بودن، می توانند با فشار بر نخاع و اعصاب اطراف، عوارض شدیدی ایجاد کنند.
نخاع به عنوان مرکز ارتباطی بین مغز و بقیه بدن عمل می کند و آن را به یک ساختار ظریف تبدیل می کند. تومورها در این ناحیه می توانند نه تنها در حس و حرکت، بلکه در عملکردهای اساسی بدن نیز ایجاد کنند.
انواع تومور های نخاعی
تومورهای طناب نخاعی بر اساس محل، منشاء و تومورهای اولیه یا ثانویه طبقه بندی می شوند. درک نوع تومور بسیار مهم است، زیرا بر گزینه های درمانی و نتایج تأثیر می گذارد.
تومورهای اولیه
تومورهای اولیه از خود نخاع یا بافت های اطراف آن منشا می گیرند. آنها بیشتر به دو نوع طبقه بندی می شوند:
تومورهای داخل مدولاری: این تومورها در خود نخاع رشد می کنند. آنها معمولاً از سلول های گلیال که از سلول های عصبی حمایت و محافظت می کنند، ایجاد می شوند. انواع شایع تومورهای داخل مدولاری شامل آستروسیتوما و اپندیموم می باشد.
تومورهای خارج مدولاری: در خارج از نخاع اما در پوشش محافظ آن قرار دارند، تومورهای خارج مدولاری همچنان می توانند به طناب نخاعی فشار وارد کنند. آنها ممکن است بیشتر بهعنوان اینترادورال-اکسترامدولاری (در داخل سختشکم، غشای خارجی نخاع) یا اکسترادورال (خارج از دورا) طبقهبندی شوند. مننژیوم ها و شوانوما نمونه های رایجی هستند.
تومورهای ثانویه (متاستاتیک).
تومورهای ثانویه یا متاستاتیک از سلول های سرطانی منشا می گیرند که از سایر قسمت های بدن مانند ریه ها، سینه ها یا پروستات به نخاع گسترش می یابند. این تومورها نسبت به تومورهای اولیه طناب نخاعی شایع تر هستند و اغلب نشان دهنده سرطان در مرحله پیشرفته هستند. درمان تومورهای ثانویه معمولاً بر مدیریت علائم متمرکز است، زیرا معمولاً قابل درمان نیستند.
علائم شایع تومور های نخاعی
علائم تومورهای نخاعی بسته به اندازه، محل و نوع تومور متفاوت است. علائم اولیه ممکن است خفیف باشد، اما با رشد تومور، میتواند بر نخاع و اعصاب فشار وارد کند و منجر به مشکلات واضحتر شود.
درد: یکی از اولین علائم تومور نخاع اغلب درد است، به ویژه در پشت، گردن یا مناطق خاصی که تومور در آن قرار دارد. این درد ممکن است در شب یا با فعالیت بدنی تشدید شود.
علائم عصبی: از آنجایی که تومور اعصاب را فشرده می کند، مشکلات عصبی مانند بی حسی، ضعف یا از دست دادن حس در بازوها، پاها یا سایر قسمت های بدن می تواند ایجاد شود.
مشکلات حرکتی: تومورهای نخاعی می توانند بر توانایی فرد برای راه رفتن یا هماهنگی حرکت تأثیر بگذارند. در موارد شدید، اگر تومور به شدت عملکرد عصبی را مختل کند، ممکن است فلج رخ دهد.
اختلال عملکرد روده و مثانه: فشار دادن تومورها به قسمت های خاصی از نخاع می تواند منجر به از دست دادن کنترل روده یا مثانه شود که به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی تأثیر می گذارد.
ضعف و آتروفی عضلانی: با فشرده شدن اعصاب در طول زمان، عضلات متصل به این اعصاب ممکن است ضعیف و منقبض شوند و منجر به کمبود قدرت و هماهنگی شوند.
علل و عوامل خطر
علل دقیق تومورهای نخاعی به طور کامل شناخته نشده است، اما عوامل متعددی می توانند خطر را افزایش دهند.
عوامل ژنتیکی: برخی شرایط ژنتیکی مانند نوروفیبروماتوز نوع 1 و نوع 2 و بیماری فون هیپل-لینداو با احتمال بیشتری برای ایجاد تومورهای نخاعی مرتبط هستند. این اختلالات ژنتیکی با ترویج رشد غیرطبیعی سلول در سیستم عصبی، حساسیت را افزایش می دهند.
تأثیرات محیطی: قرار گرفتن در معرض تابش، به ویژه در سنین جوانی، یک عامل خطر شناخته شده برای تومورهای نخاعی است. در حالی که کمتر رایج است، عوامل محیطی، از جمله قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص، نیز برای نقش بالقوه آنها تحت مطالعه هستند.
ارتباط با سرطانهای دیگر: کسانی که سرطانهایی مانند سرطان سینه، ریه یا پروستات دارند یا داشتهاند، در معرض افزایش خطر ابتلا به تومورهای ثانویه نخاعی به دلیل متاستاز هستند. این ارتباط اهمیت نظارت بر سلامت ستون فقرات را در بیماران سرطانی برجسته می کند.
روش های تشخیصی تومورهای نخاعی
شناسایی زودهنگام تومور نخاع می تواند به جلوگیری از عوارض شدید کمک کند، اما تشخیص اغلب به مراحل و آزمایش های متعدد نیاز دارد.
تکنیک های تصویربرداری: MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) رایج ترین روش تصویربرداری مورد استفاده برای تشخیص تومورهای نخاعی است. تصاویر دقیقی از بافت های نرم ارائه می دهد و به پزشکان امکان می دهد اندازه تومور را شناسایی کنند.
بیوپسی و بررسی بافت شناسی: برای تشخیص قطعی، بیوپسی ممکن است برای بررسی بافت تومور در زیر میکروسکوپ انجام شود. این معاینه میتواند ویژگیهای خاص تومور را نشان دهد و گزینههای درمانی را به شما اطلاع دهد.
تست های عصبی: پزشکان ممکن است آزمایش های عصبی را برای ارزیابی قدرت عضلانی، رفلکس ها و عملکرد حسی انجام دهند. این آزمایشها میتوانند به ارزیابی تأثیر تومور بر روی سیستم عصبی کمک کنند و تصمیمهای تشخیصی بیشتر را راهنمایی کنند.
فیزیوتراپی در تومور های نخاعی
فیزیوتراپی نقش اساسی در مدیریت تومورهای ستون فقرات ایفا می کند و به بیماران کمک می کند قدرت خود را بازیابند، درد را مدیریت کنند و با محدودیت های فیزیکی جدید سازگار شوند. تومورهای ستون فقرات، چه خوش خیم و چه بدخیم، می توانند باعث مشکلات عصبی و اسکلتی عضلانی قابل توجهی شوند که بر تحرک، احساس و سلامت کلی بدن تأثیر می گذارد. فیزیوتراپیست ها با بیماران برای رسیدگی به این چالش ها کار می کنند و مداخلات را متناسب با نیازها و شرایط سلامت منحصر به فرد هر بیمار انجام می دهند. هدف نهایی بهبود کیفیت زندگی آنها با تقویت استقلال، کاهش درد و حمایت از رفاه روانی است.
زندگی با تومور نخاعی اغلب به دلیل محدودیت در حرکت، ناراحتی و فشار عاطفی چالش برانگیز است. با ادغام فیزیوتراپی در برنامه مراقبت از بیمار، تیم مراقبت های بهداشتی می تواند به آنها کمک کند تا بر این موانع غلبه کنند و عملکرد فیزیکی بهتر و انعطاف پذیری روانی را ارتقا دهند.
اهداف فیزیوتراپی
اهداف فیزیوتراپی برای بیماران مبتلا به تومورهای ستون فقرات بسته به محل تومور، نوع و مرحله درمان متفاوت است. با این حال، اهداف مشترک در بین درمان ها عبارتند از:
افزایش تحرک و قدرت: هدف تمرینات حفظ یا بهبود قدرت عضلانی، به ویژه در مناطقی که تحت تأثیر تومور یا درمان آن قرار گرفته است.
مدیریت درد و آسایش: تکنیکهایی برای کاهش درد از طریق درمان دستی، کشش و روشهای تسکین درد استفاده میشوند.
بهزیستی عاطفی: فعالیت بدنی با بهبود سلامت روان، تسکین استرس و افزایش اعتماد به نفس مرتبط است.
هر جلسه چالشهای خاصی را با برنامههای شخصیسازی شده برای برآوردن نیازهای فیزیکی و عاطفی بیمار هدف قرار میدهد.
بیشتر بخوانید :
فیزیوتراپی برای بیماران سرطانی
فیزیوتراپی در مراحل آخر زندگی بیماران سرطانی